Sitowie |
![]() |
Zbiorowiska roślinne przy brzegach zbiorników wodnych noszą ogólną nazwę sitowia. Sitowie składa się z wielu bylinowych gatunków roślin. Są to głównie rośliny bardzo ekspansywne i nierzadko przyczyniają się do zarastania zbiorników wodnych (nawet jezior). W skład sitowia wchodzą głównie trawy i inne wysokie rośliny o długich i sztywnych liściach. W Polsce prym wiodą trzciny i pałki, lecz nietrudno znaleźć też zbiorowiska sitów, kosaćca żółtego czy tataraku. Rośliny te przystosowały się do zmiennego poziomu wody i są odporne na okresowe przesuszenie. Nierzadko (np. ponikło, sity) sezonowe obniżenie poziomu wody jest konieczne oby rośliny zakwitły. Wspólną cechą łączącą tą grupę roślin jest przystosowanie do często niekorzystnych warunków bytowania. W oczku wodnym sadzimy je w podłożu składającym się z mieszanki piasku i gliny (2:1), niektóre można też uprawiać bez podłoża (hydroponicznie). Z uwagi na szybkie rozrastanie się tej grupy roślin powinno się je sadzić w pojemnikach, oraz kontrolować ich wielkość przez okresowy podział (nawet co rok, lub dwa lata). Poniżej znajdują się odnośniki do szczegółowych opisów ze zdjęciami, najpopularniejszych roślin z tej grupy. | ||||||
Sit rozpierzchły (Juncus effusus)![]() ![]() Sit rozpierzchły to kolejny bardzo pospolity gatunek rodzimy. Należy do rodziny sitowatych (Juncaceae). Występuje na podmokłych łąkach, na brzegach wszelkich zbiorników wodnych, oraz na bagnach, torfowiskach i okresowo wilgotnych pastwiskach (jest tam uważany za chwast). Sit jest zwartą byliną kłączową. Tworzy gęste kępy łodyg i liści, dorastające nawet do wysokości około 120 cm (zazwyczaj połowę tej długości). Łodygi są żywo-zielone, bardzo podobne do liści. Od czerwca do września pojawiają się na nich pozornie boczne rozpierzchłe kwiatostany długości od 4 do 10 cm. Początkowo są one zielone, jednak z czasem zmieniają kolor na brązowy. Kwiatostan jest spychany na bok przez podsadkę, która wygląda jak przedłużenie łodygi (nad kwiatostanem). Sity można sadzić zarówno w pełnym słońcu, jak i w półcieniu. Najlepiej umiejscowić je w miejscu umiarkowanie wilgotnym. Idealne było by miejsce, w którym latem rośliny przeszły by okresowe przesuszenie. Nie zaleca sie sadzenia sitów na głębokości przekraczającej 10 cm. Sity wytwarzają rozległy system korzeniowy, zadowalając się ubogim podłożem. Dzięki temu można je z powodzeniem stosować jako rośliny oczyszczające, np. obsadzjąc nimi strumień. Kepa tworzona przez każdą roślinę jest zwarta i nie rozrasta się zbyt mocno na boki, co jest niewątpliwym atutem sitów. Do oczek wodnych w szczególności można polecić odmianę "Spiralis", która posiada spiralnie skręcone łodygi, przypominające sprężynki (fot. poniżej). Odmiana jest naprawdę nieprzeciętna, czym zwykle wzbudza zainteresowanie. ![]() ![]() Rośliny rozmnażamy przez podział większych kęp na wiosnę lub jesienią. Pielęgnacja polega na usuwaniu uschniętych pędów późna jesienią, lub wczesną wiosną. Sity nie są atakowane przez choroby i szkodniki. Są mrozoodporne, choć w długie mroźne zimy (głównie na wschodzie kraju) mogą nieco ucierpieć. Dotyczy to przede wszystkim roślin posadzonych w wodzie. Jeszcze parę lat temu sity nie należały do moich ulubieńców,jednak obecnie dostrzegam wiele ich zalet i polecam do każdej wielkości oczka. Oprócz wymienionej powyżej odmiany Spiralis świetnie się prezentuje także sit siny (Juncus inflexus), który posiada niebieskawo-srebrzyste liście. Bywa nazywany także sitem modrym. Sit skupiony, Sit Spiralis, Sit mieczolistny, Sit siny - zamów sadzonkę on line. | ||
| ||||